92 / 98
91
lain. Dát lea buhtisteaddji dola vuolgga.” “Dat lea riekta,” vástideigga
goappaªagat. Lávus ledje guovttelágán loavdagat ja oassi lei bihcon ja
oassi lei vielgat. Mun árvidin maiddái dáid loavdagiid ulbmila. “Mii
giessat jábmiid goddeduolljeloavdagiid sisa. Bihcon loavdda lea dákkár
loavdaga eallinfápmu. Vilges loavdda lea min náhkkegárvvuid eallinfáp-
mu. Goappaªagat duoπaªteigga ahte dát lea riekta.
Dasto manaimet njealját lávvui mii lei golmma jik∫on jávrri duoh-
ken, ja dan birra lei maid jávri. Okta oassi lei gok∏ojuvvon ∏ieΩain dul-
jiin loavdaga sadjái, ja okta oassi lei gok∏ojuvvon stuh∏∏i ∏áziin. Mun
dadjen: “Ii bat noaidi ráhkat gárvvuidis ∏ieΩa duoljis? Ja go nubbi oassi
lea gok∏ojuvvon báruiguin, de ferte gullat ∏ázi vuig∫ii. Dat lea sivva
dasa go ∏uoΩΩut gasku jávrri.” “Go áiggut noaiddástallat, de galggat
mannat vulosguvlui,” logaiga soai. Mii ∏ák∫aleimmet lávvui gos gávn-
naimet boares nissona gii ∏ohkkái mánáidbivttasgubaid nalde ja godda-
lii beatnagiid. Nuppi bealde lávu ledje guokte vilges luosa. “Dovddat go
mu?” jearai boares nisu. “Dál galggat árvidit!” dajai mu mieπuªteaddji.
Mun vástidin: “Dát lea báiki gosa galgat boahtit go leat nealgejagit.
Son lea dat guhte ∏ájeha gos mii gávdnat bivdoelliid ja guliid.” “Árvit
dal!” geardduhedje. “¢ieΩa duolji – dá leat dat maid mun galggan
gávdnat go noaiddástalan. Mun galggan gávdnat daid ja dovdat daid.
Juohkehaª gii ªaddá noaidin, galgá ráhkadit ∏ohkkánsaji. Mun galggan
noaiddástallat ∏ieΩa beaivvi ∏ohkkádettiin dán ∏ieΩa duolji nalde. Guok-
te guoli: nubbi mearkkaªa ahte mii bossut dollii nu ahte massit
vuoi∫∫ahaga. Vuoi∫∫ahagas lea siellu. Mii dáhpáhuvvá go guolli rahpá
njálmmi ja rohtte vuoi∫∫ahaga? Go mii cahkkehit dola de dat buoláska
dan ∏ielggis. Go dolla ilbmuda guoli ∏ielggis, de bosáda ja jáddada nub-
bi guolli dola. Danne mii ráhkadit muorraguoli dán guoli govvádussan.
Go mánná riegáda, de dahkat sullii seammaládje. Nuppi guolis leat
dievva meaππemat ja meaππemat govddiidit. Máná galgá meaππemii-
guin vuoidat. Go mánná riegáda, de vuoidat dan buiddiin. Dán dat
mearkkaªa. Go bálkestit buoiddi dollii, de addit biepmu dálu ipmiliidda.
Ipmilgovvádusa ámadaju maid vuoidat buiddiin. Go nealgi boahtá, de
lea dát mii addá doarvái biepmu. Dalle galgat dán guolis mannat bivdit
biepmu.”
Lávu lulit oassi lei giddejuvvon duljiin, muhto go dárkileappot
geh∏∏en, de gávnnahin ahte ledje baicca oaidnit dego ∏ieΩa ráiggi ja
mun sáhtten geah∏∏at daid ∏aπa. “Maid dás galggan gávnnahit?” jerren
mun. Mu mieπuªteaddji vástidii: “Mis noiddiin leat ∏ieΩa
vuoi∫∫astanbáikki ja daid don galggat gávdnat. Dát ∏ieΩa ráiggi
mearkkaªit ahte go olmmái lea heavvaneame, muhto ain lea veah᪠áib-
mu, de galggat don boahtit ja gádjut su jus lea∏∏at lahka.”