56
Eamiálbmogiin lea leamaš lagas ok-
tavuohta luonddu elliiguin. Sámi
noaidi einnosteamen bivdolihku.
M. Hoffmann 1737.
mu bohccuid siste ja dálán. Manne don boaπát deike mu bohccuid bal-
dalit?”
De vulggii gal eret, ruohtastalai velá, ja manai beanta suttes
Jámmejeaªgeavg∫ái Njávdánjohkii ja dohko jávkkai. Iπit go ªattai, de
mun luottaid vel gurren – das dovdojedje luottat, nu ∏ielgasit vel dego
eará bohccuin ge – duªªe sakka stuorát luottat gal ledje go albma bohc-
cuin, ja luottat maid manne beanta suttes guikii eai ge oidnon ihtime
gosage ªat dan suttis. Jámmejeaªgeav∫∫is lea boares hávdádansadji.
Eará mun in dieπe man dihte dat neahkameahttun leaª oidnon dakko.
[24]